Değerli okul sever dostlarım,
Hastalığım dolayısıyla ayakta durma şansım olmadığından sizlere tavsiye ve düşüncelerimi yazımla iletebiliyorum. Bu nedenle affınıza sığınıyorum… 
Konuşmama başlamadan önce sizlerin huzurunda teşekkür etmek istediğim çok değerli insanlar var… Öncelikle Cafer Sadık Abalıoğlu Vakfı adına Sayın Ali Abalıoğlu’na ve Abalıoğlu Ailesi’ne teşekkürü bir borç bilirim. 
Beni mazur görürseniz bir şeyi söylemeden geçemeyeceğim… Aslında ben, böyle bir daveti resmi makamlarımızdan beklerdim… “Aferin, iyi şeyler yapıyorsunuz, topluma, ülkenize faydalı olmaya çalışıyorsunuz… Biz de yaptıklarınızın farkındayız… Sizlere şükranlarımızı sunuyoruz… Ama yetmez, hizmete devam” demelerini beklerdim… Bizleri onurlandırarak, teşvik etmelerini beklerdim… Şimdi, ulvi bir duyarlılık göstererek, bu hizmeti üslenen ve bizleri burada bir araya toplayan Sn. Abalıoğlu Ailesi’ne sizler adına sevgi ve saygılarımı arz ediyorum... 
Evet, sevgili okul sever dostlarım… Bu asil hizmetimiz bir vatandaşlık görevi olmaktan öte, devletimize, ulusumuza, vicdan ve şükran borcudur… Bizler okuyamadık… Ben ilkokulu bitirdim. Okul vardı da biz mi okumadık… Ortaokul da yoktu. Lise de. Maddi sıkıntıdan da okula gidemedik. Bu yüzden sizlere birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum. Herkes tutturmuş üniversite diploması diye… Ama sonrasında ne iş var ne para. Aylaklılık diz boyu… 
Sanat okullarını itelemiş bir toplum… Eğitimi yanlış yönlendiren, meslek liselerini unutan bir sistem… Sanat ve sanat okullarını okul saymayan bir eğitimci zihniyeti, Türkiye’nin gelişmesinin önüne taş koyar… Türkiye’nin yarınlarını düşünmeyen, sanat ve mesleklerin her zaman en çok lazım olduğunu bilmeyen, ille de üniversite diyen zihniyet tasvip edilemez… 
Bundan 75 sene önceki Türkiye’nin şartlarına uygun olarak zamanın Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel ve arkadaşları tarafından, topluma her konuda yardımcı olmak amacıyla kurulan Hasan Oğlan gibi Köy Enstitülerini kapatan zihniyet, bu gününe baksınlar da yaptıklarının ne kadar yanlış olduğunu anlasınlar… Eğer, o okullar, kapanmayıp devam etseydi, bu gün Türkiye çok iyi bir noktaya gelirdi. 
O günkü eğitim sistemini devam ettirselerdi, sanatkar bir toplum olurduk… Aylak gezen işsizlerin, bir mesleği olurdu… Şimdi, kalifiye bir işçi de kalifiye bir usta da bulmak çok zor… İşsizler ordusuna çare, ancak, meslek okullarına destek ve sahip çıkmakla mümkün olacak… 
Ben, gençlerimiz iyi eğtim görsün diye Çivril’e ve ülkemize nacizane, 20’ye yakın okul ve 10’un üstünde hizmet binası yaptırdım… Devletimize teslim ettim. Ancak, bu okullardaki eğitimin ne kadar başarılı olduğu konusunda emin değilim…
Dostlarım, biraz da anaokullarından bahsetmek istiyorum… Mühim bir konu olduğuna inanıyorum… Çivril’e 4 derslikli 3 anaokulu kazandırdım… Bu anaokullarının eğitim seviyesi çok güzel olduğunu düşünüyorum… İstanbul’da bu güzellikte bir anaokuluna gitmek için milyon dolar gerekli ama Çivril’de bedava. Üstelik Çivril’de anaokulunu bitiren bir talebenin, gelecekte kazanma şansı çok yüksek. 
Küçük yaş demeyelim. Tüm çocuklarımız için anaokulunu bitirme şansını şart koşalım… Ulusça bir seferberlik başlatalım… ‘Gelin zenginler, pamuk eller cebe’ diyerek anaokullarının sayısını arttıralım… Hatta devletimize buradan seslenelim ve bir kampanya başlatmalarını talep edelim. Gelin, anaokullarına ve meslek okullarına sahip çıkalım… Okul sayılarının artmasına yardımcı olalım… Çocuklarımızın aydınlık geleceğini hep beraber kuralım… 
Kadir Kameroğlu