Değerli okurlarım
Bundan 45 sene önceleriydi, sevdiğim ve saydığım rahmetli İbrahim Kandemir ile ileriye dönük ortak bir ticari girişimimiz olarak gazoz imalatçılığımız olacaktı. Bütün ön çalışmamız ve imalat girdilerimiz tamamlanmıştı birde baktık ki ana sermaye ve paramız yeterli olmadığından bunca emeğimize rağmen karşılıklı fikir beraberliğine vararak işi bitirdik. İyi ki bitirmişiz ve ayrıldık, mevcut malzemeleri az bir zararla yakın bir dostumuza devrettik. Çünkü o bizden hem tecrübeli hem de maddi durumu iyiydi. Cenabı Allah ileriye dönük girişimci bir yapıya sahip olduğumuzdan alan da kazandı biz de uzun bir sıkıntıya girmeden esnaflık yeteneğimizi değerlendirip çalışmalarımızın karşılığını kat kat aldık. İbrahim Kandemir mevcut işini devam ettirerek büyüyüp, oğullarını da yanına alarak korkmadan, yılmadan, atak yaparak ticari durumuna her sene çeşitli ilaveler yaparak Çivril ticaretinin zirvesine geldiler. Çocuklarını esnaf bilincinin dürüstlüğüne çıkartarak dönemin çok azını görüp hakkın rahmetine kavuştu gani gani rahmet eyleyerek toprağın kucağına havale ettik.
Can dostumdu, adeta kardeş gibiydik. Bense bu serüveni kısa bir süre yaşamadım. Uzun bir süreç geçirerek kurtulmaya çalıştım ne olduysa oldu bir sabah dükkânıma bayram dolayısıyla babasının elini öpmeye, bayramlaşmaya gelen Atasay Kamer çıkageldi. Hiç bir dönem dostluğumuz zayi olmamıştı. Hoş beşten sonra hemen söze geldi geçen bozuk düzenini tamire geldim bu sefer sen işe karışmayacaksın, benim dediğim olacak diyerek çayları yudumladık. Uzun bir ikili ticari istişareye girdik ve benim Çivril’i bırakıp hiç anlamadığım kuyumculuk işine girerek Zonguldak Ereğli’sine dükkân açmamı tavsiyesine uyarak büyük uğraşlarım neticesinde Karadeniz Ereğli’sine kuyumcu dükkânı açtım.
Küçük sermayeme rağmen Allah’ın da yardımıyla, şartlarında müspet olması ile kısa bir dönemde Ereğli’nin sayılı esnafı olmuştum. Bu mübarek yerde dükkân adedini üçe çıkarmış bana artık Karadeniz Ereğli dar geliyordu. Çok eskilerden beri de arzum İstanbul Kapalı Çarşı’da imalata dönük toptancı kuyumculuktu. Açmam pek zor olmadı ve çocuklarımın da esnaf kariyeri üstün bir gerçek olarak bu işte gerçekleşti. Kapalı Çarşı’da Kameroğlu Kuyumculuğu Anadolu esnafına duyurarak adeta liderliğe ve zirveye çıkararak bir yerlere geldik.
Çok şükür uzun bir serüven dedim ya çocuklarım da büyümüş büyük inşaat işine de girerek iş kapasitem büyümüş kendimi de emekli ederek daha yapılacak çok hizmetler var diyerek kendimi halkın hizmetine adayarak başladım paylaşmaya ve de kısa bir dönemde pek çok hizmetler verdim. Ve diğer tanıdık dostlarımı da teşvik ederek Çivril’de devletin seneler boyunca yapmadığı ve yapmada zorlanacağı hizmetleri yaptığımıza inanıyorum.
Bakın değerli okurlarım bu hizmetler doğrultusunda gönlümün istediği hizmetlerde vardı biz yapıyorduk. Devlet yapacaklarını ihmal ediyor, Çivril hak ettiği yerlere gelmede üvey evlat muamelesi görüyor, Çivril aydınları bunlara seyirci kalıyor, siyasi parti yöneticileri “saldım çayıra Mevlam kayıra” üslubuyla suskunluğunu bozmuyorlar, bizim daha çok şeyimiz eksik diyemiyorlar, gelişen dünyanın ve Türkiye’nin ilerlemesine ayak uyduramıyorlar bir de bundan dolayı biz onlara küsecekken onlar bizlere kızıyorlar. “Ne bu perhiz, ne bu lahana turşusu” (sevsinler sizleri).
Geçen hafta belediye kadınlar günü dolayısıyla Recep Yazıcıoğlu Tören Salonun’da Pamukkale Televizyonu canlı yayınlanan toplantıyı sonuna kadar izledim. İyiydi güzeldi ama bana ters gelen bir konuyu gündeme getirmediler. Ne sunucu, ne de diğer bayan kardeşlerim Çivril Devlet Hastanesi’nin aylardır eksik olan kadın doğum uzmanı yokluğunu televizyon ile duyurma ihtiyacı dile getirilmiyor da başka konuları yeğliyorlardı. Bakın geçen sene Çivril’de yüz çocuk doğmuş bunun 14 tanesi Çivril Hastanesinde. Uzman hekim olmadığından 86 tanesi Denizli’de ve Uşak Hastanesinde dünyaya gelmiştir. Bu konu fevkalade hayati önem taşıyor, bu toplantı da bulunan ilçe belediye başkanı ve iktidar partisi ilçe başkanı oradaydı. Sayın sunucu hamasi ifadeler yanında bu acil durumu söyleyebilirdi. Söylediği şuydu, bayanlara da teyit ettirilerek Çivril çok güzel, bakımlı diyerek aferin peşindeydi. Ne diyeyim evet efendimcilik içimize işlemiş.
Sayın değerli hanımefendi kardeşlerim ezilen ve ihmal edilen bir konu. Sizler bari bu Çivril’e sahip çıkarak rüştünüzü ispat edin ki erkekler baka kalsın. Bu durumu yaza yaza bana da gına geldi. Saygılarımla