Değerli okurlarım iki ay falan önceydi her gün aldığım Milliyet Gazetesi’nin üçüncü sayfasında bir fotoğraf gördüm, içeriğini okudum hatırlayamadım vilayetin birinde bir ilkokul, okulun bahçesini elindeki süpürge ve paspasla minicik yürekleriyle okullarının temizliğini yapıyorlar. Ne güzel bir hizmet anlayışı ne güzel bir örnek olacak davranış ve ben gurur duydum bu manzaradan. Kim ne derse desin bu okulun öğrencilerini saygıyla kutluyorum. “Ağaç yaşken eğilir ve doğrulur” bizim dinimiz gereği temizlikte bir ibadet şeklidir. Osmanlı Türk uygarlığı ve dinimiz temizliğe çok önem ve öncelik vermiştir.
Osmanlı topraklarında hala ayakta duran yüzlerce hamam bunun somut örnekleridir. Hatta bizim ilkokul çağlarında hocalarımızın beden ve çevre temizliğiyle üzerinde titizlikle durduğu çevrede görünen çöp ve ıvır zıvır temizliği ön koşulumuzdu. Ve bu konu milletçe meselemiz olmalı. Bu ilkokul talebelerinin vaziyet ve durumları bir eğitimle ilgili konum olmalıdır. Aferin çocuklara. İşte bunları neden mi yazdım? Vay efendim bizim çocuklarımıza ufak yavrularımıza temizlik mi yaptırılır diye bazı kendini bilmez veliler bu konuyu abartıp müfettiş getirterek basına haber olmalarını ben şahsen şiddetle kınıyor okul yönetimini tekraren kutluyorum. Tebrik ediyorum. Aslında ufak yaştan itibaren yaşadıkları yer ve çevreyi temiz tutmalarını öğrenmek ve bu konuyu bizzat kendilerine yaptırmak uygarca bir davranıştır. Gelişmiş ülkelere bir baktığımızda alışkanlık ilk önce evlerinde verilir daha sonrada okul ve işyerlerinde ibadethanelerde temizliğe dikkat etmek iyi neslin imanlı ve temiz toplumun habercileridir. Kimseyi temizlikçi diye aşağılayamayız. Bugün Türkiye’de çevre ve ibadethane tuvaletleri bakımsız bir şekliyle bulunmaktadır. Dinimiz temizliğe önem ve öncelik vermiştir. Çevreye saygı duyan, sahip çıkan, kullandığı yeri kendisinden sonrasına temiz bırakan toplum oluşur. Tarihe bir bakalım temizliği unutan ülkelere Osmanlı’dan örnek almışlardır. Çocuklarımızı bulundukları yerleri temiz tutmaya alıştırmak bence müfettişlik bir olay değil. Tam tersine örnek gösterilecek ve başka okullarda yaygınlaştırılması için örnek ders olarak ta toplumun kalabalık olan kesimlerine de bilhassa camilerimizin de ter temiz olmasına bahçe düzenlemeleri sık sık kontrol edilerek cemaatin ibadetinin gönül duygusu sağlanmalıdır. Sırası gelmişken şunu da ifade etmeden geçemeyeceğim. Çivril müftülüğünün bitişiğinde bulunan tarihi bir camimiz var. Çarşı Camisi bundan 2 ay önceleriydi bir vakit namazını eda etmeye gitmiştim. Bu cami Çivril’in en eski camilerinden biridir. Benim çocukluğumun geçtiği ibadethanedir. Çokta güzel ve kendine has bir heybetiyle mistik bir duruş sergilemektedir. Tarihin akışı itibarıyla yaşı da epey eski olmasına rağmen sevimlidir de. İmam Musa Hoca ve Müezzin efendide şanslıyım ikisi de oradaydı. İleri geri konuşurken bir şey dikkatimi çekti. Caminin ön yanı ve yan tarafı bilinçsizce ıvır zıvırlarla kapanmış adeta caminin ön yüzü çadır ve benzerleriyle kapatılmış mukaddes camimiz bu kapatmalarla işgal edilmiş ön taraftaki çay ocağında kabahat yok bu işe müsaade edenlerde fevkalade kabahat var. Bu tarihi ibadethane tamire muhtaç ve elden geçirilmesi gerekir. Teker teker yazmama gerek yok bizim halkımız paranın nereye gittiğini bilirse hakkından gelemeyeceğimiz mesele kalmaz. Bilhassa camiler için olursa ama toplanan paranın başka amaçla harcanıldığını anlarsa zırnık alamazsın yeri gelmişken söyleyeyim bizim diğer camilerimizde ele alınmalıdır eski heybet ve asaletlerine kavuşmalıdır. İşte tarihi Sofu Camisi, tarihi görüntüsünden uzaklaştırılıyor. (Yeni Cami) Tortların cami yapılalı 50 seneyi geçiyor. Bakıma muhtaç olan camimiz ibadet yapılan muhteşem bina. Bu durumu sayın müftü efendi görmüyor mu? Elbette görüyor ama emek vermesi, uğraşı vermesi bu konuları takip etmesi gerekirdi. Camiler dünyada Allah’ın evleridir buralara sahip çıkalım. Saygılarımla
Kadir KAMEROĞLU