Değerli okurlarım
Gelin bugünde sizlerle birlikte çok sevdiğim yeşil Çivril’den İstanbul’a gidişimin tatlı bir seyrini anlatarak duraklama noktalarındaki anılarımı anlatayım. Zaten de bugünkü ortamda günlük olayları aktarmada da bazıların rahatını kaçırdığımdan bana karşı saygınlıklarına mani olmayı da istemiyorum. Bu insanlar bizim insanımız acıda tatlıda her ne kadar siyasi beraberliğimiz olmuyorsa da kıble yönümüz aynıdır. Çivril’de bir haftadan beri yağan sonbahar yağmurları o sabahın ilk ışıklarıyla birlikte kesilmiş 10 gün devam edecek pastırma yazı başlamış Allah’ın bir lütfu olan güneşli günlere kavuşmuş olarak İstanbul’a evime kavuşacağım. Kümesteki Denizli horozumun tatlı nağmeleri hadi Kadir Amca kalk yolcusun diyordu. Bu sesi duyan komşu horozlarda ötüyor okunan sabah ezanı seba makamını terennüm ediyordu. Ne güzeldi o sabahın haşmetli ilahisi ilk baharın ılık günleriydi. Leyleklerle birlikte gelmiştik Çivril’e koca bir yaz geçti. Çivril’in havasına suyuna bereketli toprakların ürettiği tabiatın zenginliğine bolluğuna alışmıştık. Çivril’den gidesim gelmiyordu. Bir yaz boyunca torunlarıma, çocuklarıma, gelinlerime altı ay çalışarak hazırladığı salçalar, tarhanalar, peynirler ve neler neler koca bir pikap yetmiyordu. Acardı hamarat eşim Nevişet Kameroğlu artık gidelim İstanbul’a nevaleler bozuluyor diye her gün söylüyordu. İş kolik eşim leylekler gideli çok oldu sen Çivril’in mesele ve problemlerini bitiremezsin bak herkes keyfinde aleminde ve rahatında yerinden kalkan yok sen kendini harap edip bu ilerleyen yaşına bakmadan dinlenmeden sanki Çivril’in bekçisi sensin. Koca yaz geçti herkes deniz kenarına ailecek gidip 15 gün 1 ay tatil yaptı sen çakıldın kaldın Çivril’e hani bilen var mı? Kalbinde yaşam pilin var, hastalığını hiç düşünmeden koş Allah’ım koş diyerek bana söyleniyordu. Eşim Nevişet yalanda demiyordu ne yapayım yaş ilerledi dilimi tutuyor keseyi açıyorum o zaman ediyordum biraz rahat. Şunu da demeden geçemeyeceğim aziz okurlarım. İlerleyen yaşıma rağmen Allah’ın rızasını kazanmak için ulusum için, Çivril için insanlara bir nebze yardımcı olur muyum diyerek olanca gücümle sosyal hizmetlerede başta hastane olmak üzere yapmadığım fedakarlık kalmadı. Ve yine de hayatımın sonuna kadar devam edeceğim. Bu ulvi duygu bana hayat veriyor, zinde tutuyor, canlılık veriyor, ilaç gibi geliyor. Şunu da iyi biliyorum bu dünyaya gelirken bir şey getirmedim, giderken de bir şey götürmeyeceğim. Çıplak geldik, çıplak gideceğiz. Bu yazıyı kaleme alırken yemin ederim elime gelen bir mektubu paylaşayım. Benim hayatımı anlatan kitabım var hani onu okuyan birde  Çevak’tan burs almış takdir, sevgi ve saygılarını 3 sayfaya yazan Antalya’da avukatlık yapan değerli hemşerimden aldığım mektup benim tüm hastalıklarımı unutturdu. Bunlarda parayla pulla alınmaz değerlerdir. Bu bayan kardeşime teşekkür eder saygılarımı sunarım. Işıklı’lı olan bu avukatın ismini mecbur kalmadıkça açıklamam. Evet, aziz okurlarım bu yazımı hamasetten öte sevgiye ve saygıya dayalı ifadelerimin her zaman arkasındayım ve sizinle paylaştığım bu cümleler onur kaynağımdır. İstanbul’a gidecek eşyaları bir pikap zor aldı. Kalanları da kendi bindiğimiz taksinin bagajına koyarak şoförümüzle birlikte ya bismillah çıktık yola. Arkamızdan bir kova su atarak bizi uğurlayan Saffet ve hanımının hayır duaları ile ayrıldık Çivril’den. Bir türlü senelerdir bitmeyen natamam yol üzerinden la havle tekbirleriyle Sivaslı’dan geçtik ve Uşağa kadar geldik. Yiğidi vur ama hakkını yeme gerçek duble yollarda bulduk kendimizi. Sanayisiyle, ekonomi ve eğitimiyle sıçrayan Uşak Üniversitesi sahası muhteşemden de muhteşemdi. Daha düne kadar ilçe olan Uşak vilayetine birkaç sene kurulan Uşak Üniversitesinin çehresini değiştiren Çivril doğumlu rektörün başarılı çalışmaları Prof Dr. Sait Çelik mükemmel bir insan dostu ve becerikli çalışmaları görülmeye değer. Bir hafta önce hemşerimiz iş adamı Sayın Atasay Kamer’e verdiği fahri doktora ünvanı takdire şayandı. Bu konuyu başka bir yazımda anlatacağım sırası gelmişken bir gerçeği de size anlatayım. Çivril Şevkiye Özel Öğretmen Lisesini devlet kapatıyor. Yerine Çivril’de olmayan Fen Lisesi yapalım diyorlar her türlü imkana rağmen Çivril’e bu eğitim yuvası verilmiyor. Ama Sivaslı’da ne bina var, ne okul buraya Fen Lisesi yapılmasına karar veriliyor. Bu kararı sayın okurlarımın kanaatine havale ediyorum. Çivril suskun. Vay benim zavallı ilçem. İşin garip tarafı Çivril muhalefet siyasileri de suskun. Çok yazık.