Değerli okurlarım Çivril 30 Ağustos mahalli gazetede 10 senedir yazmış olduğum köşe yazılarıma bu günden itibaren veda ediyorum. Neden mi? Anlatayım sabırla okuyun. Bugüne kadar yazmış olduğumun hep arkasındayım hiç pişman değilim.
İnsanların ileri sürdüğü tezlerin daim ve olumlu olması doğru tecelli etmesi arzu ve idealleridir. Bu doğrulara karşı tarafın kabul ve icraat kabul görmemeleri hem moralman hem de isteksiz olurlar. Çoktan beri bu düşüncemi açıklamak isterdim ha bugün ha yarınlarda haklı olduğum düşüncelere itibar edilmediğinde’ havanda su dövmeye gerek yok’ diyerek canım kadar sevdiğim 30 Ağustos gazetesindeki yazılarıma son veriyorum. Başka bir yerde mi yazacağım katiyen hayır. Hem yaşım gereği, hem de Çivril’e yapılan bu haksızlığı içime sindiremiyorum, hazmedemiyorum. Devletimin bana vermiş olduğu Devlet Üstün Hizmet Madalyası bana yeter de artar bile. Makamlar koltuklar bol harcırahlar onların olsun. İnsanların gönlüne taht kurmam makam ve koltuklardan çok yüksektir. Bu insanların teveccühüne dayalı güvenini kazandığım değerli halkıma sağlıklar ve ömür boyu mutluluklar dilerim. Kimseye dargın değilim yüreğim kalbimin kapıları bu aziz halkıma daima açıktır. Şunu da demeden geçemem bu mücadelede yalnız kaldım. Pek çok olaylara meydan okudum, hizmet verdim. İnsanların sağlığından, eğitiminden, paylaşımından, bölüşmekten hiç kaçınmadım. Hele hiç gıybet yapmadım. Hep bildiğim doğrulardan taviz vermedim, hep mağdurun ve yoksulun yanında oldum. Herkes kıyı kentlerde yazın sefasını sürerken ben Çivril’in bekçiliğini üstüme alıp doğduğum topraklara hizmet vermeye çalıştım. Yazılarımda doğrudan taviz vermedim, hiç maddiyata önem vermediğimden bazı dostlarımı darılttım, üzüldüm ama doğru bildiğimden şaşmadım. Bazı kendini bilmezler tarafından tacize uğradım aldırmadan yoluma devam ettim. Hak doğrunun yanındadır diyerek hep Allah’ıma sığındım. 20. Çivril Elma Şeftali ve Tarım Ürünleri Festivali münasebetiyle Çivril’e teşrif eden devlet  erkânını bende herkes gibi karşıladım hoş geldiniz diyerek karşıladım eskiden de çok iyi tanıdığım defalarca Dostlar Meclisinde ağırladığım bu değerli insanlar bana karşı bakış ve davranışları iktidara gelince galiba bu doğru ifadelerim karşısında yanıma hiç gelmez oldular. Mühim değil ama istediğim doğrular hep bu Çivril’in sıkıntılarıydı, ihtiyaçlarıydı. İşte bundan dolayı fevkalade dışlandım çok ağırıma gitti. Ne diyordum hangisi yanlıştı hepsinde de haklıydım sual cevap toplantıları sınırlıydı meramımızı anlatmakta zorluk çekiyorduk onlarca hep kendileri haklıydı. Acaba öylemiydi? Belediyece kurulan devasa kürsüden gür sesli sunucunun sesi yeri göğü inletiyordu kendileri konuşuyor kendileri dinliyorlardı. Hamasi ifadeler demagoji sözlerle yanlarında getirdikleri amigolarla eski düzene taş çıkartan cümleler. Kimsenin de ses çıkarmadığı, anlayamadığı ifadeler, Çivril’le ilgisi olmayan nutuklar, cılız alkışlar, seyrediyorduk. Bende ön sıralarda izliyordum. Ben ise şunları bekliyordum. Beş senedir sürüncemede olan zavallı çürük raporlu hastane, mevcut hastanenin yok olan alet edevatı, yokların en önemlisi uzman doktor açığı. Bazen sabah 10’da gelip erken saatte giden doktorların iç açıcı mesai polikliniklerine çare bulunmaması. Dibimizden geçen doğalgaz meselesi, halkın bir an önce yapılmasını istediği kanalizasyon işkencesine ne zaman kavuşma-sıydı. Buna benzer büyükşehirle nelerin kazanılacağı vaat hikayesi hani dev projelere imza atmalar Çivril büyük şehirli olunca Sayın Belediye Başkanı Osman Zo-lan’dan hizmetler Sayın Gürcan Güven eli kolu bağlanmış bir halde bekliyor, halka da mahcup oluyor. Tavas, Acıpayam ve merkezden Çivril’e gelecek diye Allah sabır versin. İşi çok zor. Yiğidi vur ama hakkını yeme merasimde hep bun-ları görüyordum daha da neler neler görüyordum. Bir aralık pro-tokol kalktı ileriye yürüdü bende kalktım daldım bunların içine polis kaynıyordu korkmadım Sayın Bakanımız Nihat Zeybekçiye sayın bakanım bizim şu aciliyet kesbeden hastanemiz ne olacak, bizi sevindirin, bu kalabalığa yapılacak hastaneyi müjdeleyin. Uşak - Denizli arasında ambulans-la giden ölüm haberlerinden gına geldi bizi kurtarın dedim. Beni azarlar bir şekliyle uğraşıyoruz görmüyor musun diyerek benden uzaklaştı. Usanmadım Denizli Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Osman Zolan’ı gördüm aynı sıkıntılarımı söyledim anlama-mazlığa geldi, bana cevap dahi vermedi. Hemen Milletvekili Meh-met Yüksel’i gördüm hani sen bize ben Çivril’in vekiliyim derdiniz ne oldu? Bizim hastane meselesi de-diğimde politik ifadelerin bini bir para hemen yanında sayın bayan milletvekili Nurcan Dalbudak,  beni her gördüğünde Kadir Amca diyerek yeni yapılan cami inşa-atına dahi beraber gittik her konuda Çivril’in yanındayım diyen sözler unutulmuş ve oda diğerleri gibiydi. Bu olaylar olurken bizim Çivril’den 3 – 5 kişi dışında beni destekleyen pek yoktu çok ü-züldüm. Bunlar ki oturduklarında mangalda kül bırakmıyorlardı. Etraftan yardım bekliyordum içimden kahır olsun bu particilik insanların kendi ihtiyacı olan hiz-metleri dahi göstermiyor diye hayıflandım. Be hey Sayın Çivril Particileri biraz uyanın, vakit çok geç oldu. Bakın başka ilçelere, birde bizim Çivril’e bakın. Hizmet verildi mi? Çivril’e çok yazık yarın sizin çocuklarınız çeker bu sıkın-tıları. İşte bundan dolayı da ken-dimi harap etmeden vazgeçip, kendi dünyamı kurup yeni bir kitap yazmayı düşünüyor, ihmal ettiğim kendi hizmet alanıma kavuşmak dileğiyle bu haksız gidişata dur demek için, tüm yanlışlıkları yapanları protesto et-mek için, madem sesimi duyura-madım bundan dolayı köşe yazı-larıma son veriyorum. Çivril’i ihmal edenleri hiçbir zaman affet-meyeceğim.  Hoşça kalın.gaz meselesi, halkın bir an önce yapılmasını istediği kanalizasyon işkencesine ne zaman kavuşmasıydı. Buna benzer büyükşehirle nelerin kazanılacağı vaat hikayesi hani dev projelere imza atmalar Çivril büyük şehirli olunca Sayın Belediye Başkanı Osman Zolan’dan hizmetler Sayın Gürcan Güven eli kolu bağlanmış bir halde bekliyor, halka da mahcup oluyor. Tavas, Acıpayam ve merkezden Çivril’e gelecek diye Allah sabır versin. İşi çok zor. Yiğidi vur ama hakkını yeme merasimde hep bunları görüyordum daha da neler neler görüyordum. Bir aralık protokol kalktı ileriye yürüdü bende kalktım daldım bunların içine polis kaynıyordu korkmadım Sayın Bakanımız Nihat Zeybekçiye sayın bakanım bizim şu aciliyet kesbeden hastanemiz ne olacak, bizi sevindirin, bu kalabalığa yapılacak hastaneyi müjdeleyin. Uşak - Denizli arasında ambulansla giden ölüm haberlerinden gına geldi bizi kurtarın dedim. Beni azarlar bir şekliyle uğraşıyoruz görmüyor musun diyerek benden uzaklaştı. Usanmadım Denizli Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Osman Zolan’ı gördüm aynı sıkıntılarımı söyledim anlamamazlığa geldi, bana cevap dahi vermedi. Hemen Milletvekili Mehmet Yüksel’i gördüm hani sen bize ben Çivril’in vekiliyim derdiniz ne oldu? Bizim hastane meselesi dediğimde politik ifadelerin bini bir para hemen yanında sayın bayan milletvekili Nurcan Dalbudak,  beni her gördüğünde Kadir Amca diyerek yeni yapılan cami inşaatına dahi beraber gittik her konuda Çivril’in yanındayım diyen sözler unutulmuş ve oda diğerleri gibiydi. Bu olaylar olurken bizim Çivril’den 3 – 5 kişi dışında beni destekleyen pek yoktu çok üzüldüm. Bunlar ki oturduklarında mangalda kül bırakmıyorlardı. Etraftan yardım bekliyordum içimden kahır olsun bu particilik insanların kendi ihtiyacı olan hizmetleri dahi göstermiyor diye hayıflandım. Be hey Sayın Çivril Particileri biraz uyanın, vakit çok geç oldu. Bakın başka ilçelere, birde bizim Çivril’e bakın. Hizmet verildi mi? Çivril’e çok yazık yarın sizin çocuklarınız çeker bu sıkıntıları. İşte bundan dolayı da kendimi harap etmeden vazgeçip, kendi dünyamı kurup yeni bir kitap yazmayı düşünüyor, ihmal ettiğim kendi hizmet alanıma kavuşmak dileğiyle bu haksız gidişata dur demek için, tüm yanlışlıkları yapanları protesto etmek için, madem sesimi duyuramadım bundan dolayı köşe yazılarıma son veriyorum. Çivril’i ihmal edenleri hiçbir zaman affetmeyeceğim.  Hoşça kalın.

Kadir Kameroğlu