Değerli okurlarım gelin bu hafta da stresten uzak geçmiş günlerin tatlı anılarından bahis ederek Ramazan Ay’ının bu aşırı sıcağından bir nebze uzaklaşarak geçmiş yılların otantik niteliğindeki günlerine gidelim.

Rahmet, bereket, af ve mağfiret yardımlaşma ayı olan Ramazan’ın 9.cu günündeyiz. Büyüklerimizin dediği gibi Ramazan sabır ayı olduğu kadar da şükran hislerini uyandıran yoksulların, çaresizlerin halinden anlama duygusu veren erdemli bir mübarek aydır, unutmayalım. Bu sene ki Ramazan Ayı ana teması ilahiyatça kabul edilen tavsiye ve telkinleri hakiki bir gerçek olan helal kazanç, helal lokma olarak belirlendirildi. Çünkü helal lokma bizi yüceltir ve evlatlarımıza en büyük bırakabileceğimiz manevi miras olmalıdır. Etrafımızdaki muhtaç insanlara yardımcı olmakta gelenekten de öte doğru bir kavramdır ve mecburiyettir. 

Huzur içinde bir ramazan ve oruç için kul hakkı yememiş olmak bana göre ilk şart olmalıdır. Hatta şunu açık ve seçik bir şekilde itiraf edelim ki ben bir din adamı değilim ama doğruları da söylemeye hem mecbur, hem de vazifeli olduğumuzu ifade etmek isterim. Devlete vermediğimiz, kaçırdığımız vergileri kul hakkı olarak değerlendirmemiz gerekir diye düşünüyorum. Hatta ilave de ediyorum eğer zenginsek, eğer fazla maddi gücümüz varsa fakirlere vermediğimiz zekât ve hayırların hesabını zor veririz diyorum ve de bu da bir kul hakkıdır. Daha da ileriye gitme gücüne haiz değilim ama doğruyu da ifade etmekte mecburuz. Bunları neden mi yazdım? Evrensel dinimiz son peygamberimizin bizlere tembih ve doğrularından ayrılamayın ayet ve hadislerin emirleri doğrultuları da budur. Hani bir hadisinde ‘komşusu aç yatarken tok yatan bizden değildir’ diyor sevgili peygamberimiz. Şunu da demeden geçemeyeceğim bakın İslam Dini’nin güzelliklerini anlamak dahi şahane bir güzelliktir. Mehmet Akif’in bir şiirinde bakın ne yazıyor 

“Kenarı Dicle’de bir kurt aşırsa koyunu

Gelir de Adli İlahi sorar Ömer’den o’nu”

Hz. Ömer Dicle kenarında zayi olan koyununda hesabını vermek durumunda bulunuyor. Bakın güzelliğe bakın değerli okurlar. İslam Dinimizin adalet kavramının azizliğine ve nefasete. İslam da temel de budur. Zenginlik güzeldir, cömertlik zenginlikten daha güzeldir. Haya güzeldir, utanmak daha güzeldir. Sabır etmek güzeldir, fakiri kollamak daha güzeldir.

Galiba biraz uzattık gelin başa dönelim eski Ramazanlara. Rahmetli babamın evin en sağlam yerinde saklanan Kur’anı Kerim’in arka sayfasına yazdığı hem eski hem yeni yazıyla doğumumun 27.12.1934 tarihinde olduğunu belirtmek isterim. Yani 79 yaşındayım eski ramazanları, şehrin merkezinde bulunan evimizin de kültürel bilgileri öğreniminde birilerinden ötesindeyim. Bu seneki Ramazan mevsiminin 3. dönemini mevsim olarak yakinen hatırlıyorum. Kavak arası yolu üzerinde genişçe bir bağımız vardı. Yanı başında da rençber dönümüyle büyükçe bir tarlamıza da bostan ekerdik. Bu semtte herkesin bağı bahçesi vardı. Her taraf yemyeşil, boş bir yer bulunmazdı. Herkes buraları eker biçer, kışlık erzakını ambarına depolardı. Şimdilerde bir baktığımızda aman Allah’ım her yer bomboş, kupkuru. Çok nadiren bakımlı bahçe bulmak için dürbün gerekir. Su bol, zaman bol, ama işçi bulmak zor. İşleyen bulmak daha zor. Herkes olmuş bir bey, herkes olmuş bir hanımefendi. İşte bu zevat pazara çıktığında hepsininde fikri feryadı pazar çok pahalı alınacak gibi değil, bir baktığımızda bu boş duran arazilerin sahipleri. Kahvehanelerimiz lembir lep dolu, herkes fayans döşemekle meşgul “ne bu perhiz ne bu lahana turşusu” çalışana ekmek de çok, pazarda. Berber Hasan Karabal’ın dediği gibi 2 cep paranın var olduğunu her zaman beyan ediyor. Yanlış da değil ama etrafındaki çokbilmişlere meramını anlatmada baya sıkıntı çekiyor. Zorlanıyor. Sabır et sen Hasan bu çokbilmişler yakında etrafından dağılır sende rahata kavuşursun inşallah.

Biraz Ramazan sohbetine ilave yaptık ama daha bayrama çok var ileride telafi ederiz. Bu da işin mecazet tarafı. İşin içeriğindeki mesajları inşallah birileri anlamışlardır. “her ne kadar sürçü lisan etmiş isek af ola” tatlı ramazanlar dileyerek.