Değerli okurlarım

Geçen hafta sizlere Avrupa standartlarını yakalamış Karadeniz Ereğlisinden, hemşehrilerinin modern bir şekilde yaşamlarına katkıda bulunmasına öncü olan CHP’ li belediye başkanından ve müsbet icraatlarından bahsetmiştim. Galiba bu atmosfere alışık olmadığımdan mecazi manada, deniz boyu yürüyüş yolunda, biraz üşüttüm galiba. Azıcıkta yaşlı olduğumun farkında olmayarak İstanbul’a dönüşümde kendimi yatakta buldum. Kış mevsimleri ne kadar cazip ve zevkli olmasına rağmen bizler için fevkalade tehlikeli ve acımasız olduğunu bilmemiz gerekir. İstediğin kadar doktora git, istediğin kadar antibiyotik ilaçlar al, ebem gününden kullanılan ıhlamur, zencefil içecekleri al yinede gribal enfeksiyon inadında durarak yapacağını yapıyor. En sonunda bırakıp gidiyor. Onada şükür, pencereden bir bakıyorum hava berbat mı berbat, kar hiç dinmeyecek gibi soğuk hava öç alırcasına keskin mi keskin.

İstanbul’un bir de müzmin sıkıntılarını sıralarsak gel sen bu yerde yaşayabilirsen yaşa. Bunun yanında nimetleri de bize Allah’ın lütfu adeta bereket yağıyor. Nereye mi gençlerin başına tabi ki. Onlarda bir gün bizim yaşımıza gelecekler bunun kaçınılmaz bir duygu olduğunu da bilmemiz gerekir. Mizahi bir olay hani bekri Mustafa’ya sormuşlar “cennet ve cehennem nerede” diye. Hiç düşünmeden cevap vermiş “İstanbul’da” diye. Aslında bu mizahı bırakarak tüm ülkemizi cennete çevirmek biz insanların bilincine ve çalışmasına bağlıdır.

Yaşlılar için dışarıya çıkmak pek akıl karı değil. Yağış bir mesele, soğuk daha bir mesele, ihtiyarlık en çok mesele. Yerler don buz, bir kayar düşersen bir tarafın kırılırsa yandım anam havası. Geçen sene düşüp kaburgam kırılmıştı daha acısı bir türlü geçmiyor onu bana sorun. 7- 9 senede geçermiş. Bu şu demek, öldüğünde kabir dayanabilirse bu acı bitermiş. Neyse ben de evden pek çıkmıyorum hanım dırdır bir tarafa, yaşın verdiği sıkıntılar bir tarafa dayanabilirsen dayan.

Tek tesellim Çivril hasreti, özlemlerim. Bir de en tesirlisi Allah nasip ederse yeni yaptırdığım Rasime Ana Camisi için tasarladığım uygulamalar ve yenilikler. Kütüphanesiyle, sosyal tesisleriyle, engelli arabasıyla caminin içine kadar gidebileceği imkânlarıyla, yem yeşil bir bahçe düzenlemesiyle, ailecek oturulabilir bir yer olmasını gerçekleştirebilirsem ne mutlu bana. Bu eksiklikleri hep birlikte gidereceğiz. Herkesin aklına ihtiyacımız var, fikirlerine ihtiyacım var. Bir şey hariç büyük konuşmamayım maddi katkılara ihtiyacım yok, buda biline. Bu duyguları her gün mü hergün ertesi gün taze bir başlangıçla yeniden gündeme getiriyorum. Cenab-ı Allah, inşallah nasip eder diye her zaman dualarımı eksik etmiyorum. İlkbaharda havaların ısındığı gün Çivril’deyim. Amacım şimdilik kış dolayısıyla beklemeye bıraktığım kabası biten camimizin incesine başlayıp neticeye varmaktır. O günleri inşallah sağ salim görürüz diyerek teselli oluyorum.

Yeni yıl bir geldi pir geldi. Daha ilk haftasında Türkiye’nin pek çok yerine kar yağdığını, havaların aniden mevsimlerin çok üstünde soğuduğunu televizyonlar duyuruyordu. Kar yağınca fakir fukarayı hiç düşünen yoktu. Herkeste bir kar havası, çocukların coşkusu, aşı dünden kaynayanın Uludağ’da kayak kaymasının verdiği spor hareketlerinin coşkusunu televizyonlar tekrar tekrar veriyordu. Herkes bu yaşam ve zevk içindeydi. Rahmetli Anam bu havalarda hep söylerdi “Allah’ım fakir fukarayı kolla, yolda kalanlara kolaylıklar ver, hastaya şifalar ver” diye dualar ederdi. 21.yüzyıldayız, sanki hasta halimizde Çivrillilerin halini bir düşünen oldu mu? Yine hastaneden mahrum günlük poliklinikteki binlerce hasta tam teşekküllü bir hastaneye kavuşamadı. İnşallah maşallah hamasilerle avutuluyoruz. Ben bu konuyu yaza yaza usandım, siyasiler bir türlü bu acil ihtiyacımıza cevap vermedi, sanki inatları tuttu. Duyduğuma göre hızlı bir tamirat işine girişilmiş. Bu tamirat da inşallah hastane yatak adedi eksilmemiştir.

Seçimler yaklaşıyor bakın Çivrilliler hastanemizi bir mükemmel yaptık, tamir yaparak güzelleştirdik derlerse cevabımız, arkadaş başka ilçelere 100 yataklı hastane yapıyorsunuz da Çivril en büyük ilçe çevre itibariyle en kalabalık coğrafyada olmasına rağmen neden yenisini yapmadınız demez miyiz? Bizim Denizli’deki sözlü temsilcilerimiz neden bunu İl Genel Meclisinde dillendirip söylemiyorlar. Tesirleri yoksa Denizli Pamukkale Televizyonuna çıkıp da bu isteklerini niye söylemiyorlar. Emret Komutanım diyen muhtarlara yol kilit taşıyla kandırmanın âlemi yok. Bu televizyondan bana defalarca konuşmacı ol diye teklifler geliyor. Bu soğuk havalarda gitme şansım yok, eğer bir konuşursam bu sıkıntılarımızı dile getirip, gerek milletvekillerimizi, gerek il genel meclis üyelerini seçmenlere şikâyet edeceğimi alenen duyurayım. Bu İstanbul’da bu televizyonun devamlı izleyicisiyim ve takipçisiyim. Çivril’den hiç söz eden yok. Sev seni seveni, hak ile yeksan ise, sevme seni sevmeyeni Mısır’a sultan ise. Sevgilerimle. Kadir Kameroğlu